CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Wednesday, January 30, 2008

m0ve-0n..




Dati-rati,
Laman ng puso mo ay ang pangalan Ko
Lagi Ako sa isip mo

Dati-rati,
Inaawitan pa lagi ay may ngiti
Mga matay nagniningning

Ngunit ngayon nagbago ka
Nasan na ang init ng pagsinta
Pangako mo'y hindi magwawakas


Di bat noon,
Samyo ng bulaklak at ihip ng hangin
ay kapansin-pansin

Di bat noon,
Takbo ng oras ay di mo napapansin
Laging naglalambing

Ngunit ngayon naglaho na
Sigla't tamis ng iyong pagsinta
Pagmamahal Ko ba'y kailangan pa


Dati-rati,
Mga pangako Ko'y kandungan mo't lakas
Sa pagsubok ay kay tatag

Di ba't noon
Sa kaibigan mo'y Akong bukambibig
Bakit ngayo'y anong lamig


Di mo alam Ako'y nasasaktan
Sa di pagpansin sa Aking pagmamahal
Lumapit ka't Ako'y naghihintay

Naghihintay,
Ako'y nasasaktan
Sa di pagpansin sa aking pagmamahal

Lumapit ka't ako'y naghihintay
Di mo alam Ako'y nasasaktan
Sa di pagpansin sa Aking pagmamahal


Lumapit kat Ako'y naghihintay


Panginoon Ako'y nabulag ng mandarayang mundo
Ako ay patawarin Mo
Mula ngayon ang buhay kong ito'y
Iaalay sa Iyo
gamitin mo ako


Gaya ng dati

Gaya ng dati

Gaya ng dati



Last night, I was browsing the web with my heart low. I don't know..still am confused, still workin' out on fixing my emotions. Hmm..sorting, I guess. I felt like a loser. Was I too honest with what I'm feeling? Should I have just kept it na lang? Maybe, it wouldn't be this hard and painful. Hmmm..pero, OK lang. I guess, sa nangyari, im a better and a stronger person.


I thank God for giving me all these pains. The sacrifices I'm giving is just worth my energy and my will to move on. Without these, life will never be this beautiful..


Think bright, Jaja...hang-on...



No comments: